دختر کوچولوی من

وقتی واسه اولین بار دیدمت دستام از هیجان و شوق بودنت میلرزید... چه احساس نابی بود اون لحظه.. احساس وصف ناپذیری که میدونم دیگه تکرار نمیشه... یعنی این همون فرشته  کوچولویی بود که تا چند دقیقه قبل توی وجودم بود.. این همون عروسکی بود که منتظرش بودم.. یعنی این دختر کوچولوی منه. اصلا باور کردنی نبود.... صدای گریه تو با نجوای من یکی شده بود.... اولین بوسه روی گونه های  تو، اوج خواستنت.... حس قشنگ داشتنت.... اون لحظه هیچ وقت یادم نمیره. من در نهایت خواستنت و تو دنبال آغوش من. همه مبهوت  اشکهای من و تو بودن.. اشک شوق من از  بودنت و اشک تو واسه آغوش من. دخترم وقتی دیدمت دنیا مال من ...

  دختر برگ گلم، الان چهل روز از لحظه دیدارت میگذره...چهل هفته انتظار دیدنتو کشیدم و الان چهل روزه تو رو به آغوش کشیدمو به خودم بالیدم. چهل روز تو رو بوسیدم و خدا رو به خاطر داشتنت شکر کردم... وقتی خودمو توی آینه میبینم که دخملم توی بغلمه باورم نمیشه که من، نرگس، الان مادرم ... هنوزم باور نکردم. اون موقع است که اشک از چشام جاری میشه و میگم خدایا شکرت.... خدایا به خاطر این معجزه زیبا که توی آغوشمه ممنونم.   ...